Waar het allemaal begon?

Het verhaal startte eigenlijk eind 2017, meer precies in de maand november. De dag staat niet helemaal in mijn geheugen gegrift, maar ik merkte dat er toen iets veranderd was. Heeft een functiewissel misschien hiermee iets te maken? Was dat de trigger waar het allemaal begon? Ik kan volmondig ja op deze vraag beantwoorden en ik ben deze wissel nog altijd heel dankbaar. Soms loopt iets in het leven anders dan verwacht, maar bij de pakken zitten, nee, dat past niet in mijn karakter.  Een zaadje werd gepresenteerd en heel impulsief heb ik het met beide handen aangenomen. Het was een klein zaadje,waarvan me de boodschap nog niet direct duidelijk was.

Op dat moment raasde er een bericht van boeren en buren voorbij op social media, maar mijn oog was er op gevallen. Eerst heb ik het bericht diagonaal gelezen en zonder overleg had ik mijn kandidatuur al opgestuurd. Daarna stak even de twijfel de kop op, maar ja ik had al op zend geduwd en we zullen wel zien. Het moment voelde goed aan en daar moet ik gewoon in geloven.

Daarna vroeg ik me af wat me aan de functie van buurderijverantwoordelijke zo intrigeerde. Dit antwoord is niet direct gekomen en de puzzel leg ik beetje per beetje voor je hier neer.  Yep, na enkele dagen werd ik gecontacteerd en kreeg een volmondige ja!  Ik mocht de buurderij van Pulderbos opstarten. Was dit de zelfstandigheid waar ik onbewust al lang van droomde ? Nog altijd zat ik op die wolk en voelde dat vuurtje in mij lichtjes branden. Ik kon niet anders dan vol enthousiasme beetje per beetje dit nieuws verspreiden. Vele mensen rondom mij kwamen telkens met dezelfde vragen naar me toe : . Euh, wat ga jij nu starten? Hoe kom je erbij om dit te doen? Heb je het nog niet druk genoeg? Ze zagen de link nog niet direct en ik kan je vertellen dat ik wel voelde dat het juist zat, maar de echte reden was me nog niet duidelijk. Vele uren heb ik gespendeerd om producenten te zoeken. Dichtbij en vooral mensen waar die vibe goed zat. Ook dat werk deed dat vlammetje telkens groeien. Het was allemaal spannend: bedrijfsnummer, bedrijfsnaam,… aanvragen.  Geleidelijk kwam ik aan een mooi aantal producenten en ook een mooi aantal buren kreeg ik wel warm voor dit initiatief. Concept heb ik voorgelegd aan het schepencollege en na hun akkoord kon ik echt van start gaan. Ik kon echt elke dag mijn vreugdesprongetje maken

Buurderij: hoe en waar het begon?

Voila, de eerste steen was gelegd. Het klein zaaltje in het Oud Gemeentehuis mocht ik innemen, heel blij was ik. Achteraf bleek al heel snel dat die zaal toch wel veel te klein was. Gelukkig kon ik de grotere zaal gebruiken en in augustus 2018 mocht ik de buurderij starten en heeft de burgemeester dit lint doorgeknipt. Zalig gevoel om alles te mogen organiseren en te beleven. Helemaal zelfstandig. Uren heb ik uitgezocht hoe ik deze opening kon organiseren. Nog nooit had ik zo’n event alleen georganiseerd, maar ik kon er niet genoeg van krijgen. Overal en altijd was ik op zoek naar ideetjes. Hoe kon ik die mensen in de watten leggen? Wat verwachten ze van zo’n opening? Hoe wilde ik deze opening organiseren en laten slagen? Kortom veel vragen waarop ik stap voor stap een antwoord op vond. Geen twijfel, gevoel zat juist. Een echt zalig euforisch gevoel gaf het me. Ik stond nog niet echt stil bij buikgevoel, maar dat is hetgeen wat me de juiste weg leidt. Je kent dat wel: zo’n surfgolf die eindloos lang duurt en waar geen stopknop op zit.

Opening: hoe is deze begonnen?

De opening van de buurderij verliep vlot en ik mocht een zeer mooi aantal bezoekers ontvangen. Ik heb er dan ook heel hard van genoten. Zoveel mensen uit de buurt en omstreken. Vrienden en vriendinnen kwamen langs. Zoveel geïnteresseerden. Superleuk om ze te woord te staan en mijn gevoel met hen te delen. De vibe die er hing, was subliem: leuk om mensen samen te brengen en hen te laten kennismaken met alle lokale producten en vooral met al die gepassioneerde producenten. Het voelde aan als een geslaagd team met een hele leuke vibe. Zonder de 2 down-to-earth mannen had ik in een luchtballon blijven zweven. Ik blijf zweven en genieten, maar ze zijn voor mij nog steeds mijn klankbord. Elk nieuw ideetje toets ik bij hen af en zo weet ik direct waaraan of waaraf. Die 2 liggen me nog steeds nauw aan mijn hart en dankzij hen heb ik dat vlammetje in me terug kunnen aanwakkeren.

Zaadje is gepland en hoe het begon te groeien?

Elke week opnieuw kijk ik nog steeds uit naar deze bijeenkomst. Ik geniet er nog steeds enorm veel van om mensen te laten kennis maken met lokale producten en de waarde hiervan. Hoe ze door het introduceren van deze producten hun lifestyle kunnen veranderen en onbewust ook hun gezondheid in handen nemen.  Het verlangen naar meer van deze momenten heeft me doen nadenken. Hoe kan ik lokaal aspect verder zetten? Hoe kan ik de mensen nog meer met die passie laten kennis maken. Hoe kan ik mensen nog meer helpen om op een gemakkelijke manier hun gezondheid in handen te nemen? Deze vragen bleef meer en meer in mijn hoofd spelen en ik voelde ook dat ik dit niet mocht negeren. Ik moest hiermee iets doen.

Blijven zoeken naar een antwoord. Ik kan soms gedachten niet lossen, maar maar moet ik dan als het goed resoneert. Verhaal en gedachten gedeeld en zo kwam ik erachter dat ik misschien dit niet mocht negeren. Dankzij 1 van de vrouwelijke producenten van de buurderij heb ik kennis kunnen maken met de FAB Academy.

Puur-lokaal: hoe is het ontstaan?

De Fab academy was een mooie leerschool waar ik vele prachtige onderneemsters heb leren kennen. Het traject heeft me geholpen om mezelf beter leren kennen met alle ups en downs. Doorheen deze opleiding ben ik dan ook de linken beginnen te leggen. Antwoorden op vragen zoals waarom brandt dat vlammetje terug ? Hoe komt het dat ik energie krijg van dit concept en de link met de natuur ? Het antwoord op deze vragen bracht me terug naar mijn kindertijd, waar ik de zomervakantie met mijn grootouders doorbracht. Vooral met mijn grootvader was ik overdag op pad. Gedurende die zomers bracht ik met hem vele uren in de natuur door: azalea’s planten, graan dorsen, maaien, spelen in het stro, … .  Daar had ik dus die natuurmicrobe opgedaan en met die passie eigenlijk niets meer gedaan. Mijn hart ? maakt een vreugdedansje als ik terugdenk aan deze tijd. We hebben ook veel mooie tijden samen beleefd. Helaas ook een iets mindere tijd moeten doormaken. Bij hem heb ik, door een fabricagefout aan zijn koffiekan, mijn brandwonden opgelopen. Nooit heeft hij zichzelf dit kunnen vergeven. Nooit heb ik hem ook iets kwalijk genomen. Al bijna 27 jaar heb ik afscheid van hem moeten nemen, maar kan met trots nu wel naar hem opkijken en hem laten weten dat alles goed gaat. Deze littekens hebben me gemaakt tot wie ik nu ben en ben zo blij dat ik al die zomers samen met hem heb mogen doorbrengen.. Hij is heeft me zoveel geleerd enkel ben ik me er nu pas echt van bewust. Het verhaal van lokale producten wil ik niet meer loslaten. Dit vlammetje laat ik verder branden.

Puur-lokaal: hier is het begonnen.

Na enkele weken alle soort namen in mijn hoofd af te spelen, heb ik de knoop doorgehakt. 2 woorden waren voor mij belangrijk en waarom ze dan niet gewoon samen gooien. Het vat in 2 woorden dan ook samen waar ik naar toe wilde gaan. De mensen nog meer met pure en lokale producten te laten kennismaken. Een verhaal schrijf je nu niet op 1 dag en vandaag de dag nog blijf ik aan dit verhaal verder breien. Vele gebeurtenissen hebben me gebracht tot waar ik nu sta en nog elke dag leer ik bij.  Enkel is de boodschap meer en meer vorm gaan beginnen krijgen en bouw ik stap voor stap verder aan de toekomst van Puur-Lokaal.

Dit is waar Puur-lokaal is begonnen, het zaadje is gepland en een kiempje steekt al boven de grond. Dit plantje heeft heel veel water, zonlicht en liefde nodig om te groeien en in mijn volgende blog neem ik je mee hoe ik mijn passie In Puur-Lokaal kan leggen en hoe de samen bouwen aan een toekomst.